Het is normaal dat onze reactie op verandering gepaard gaat met onzekerheid of angst.Ons brein vervalt dan in oude reflexen en de amygdala stuurt ons naar afschermend gedrag. Deze instincten zijn tijdens de evolutie van de mens diep ingesleten in onze primitieve brein-onderdelen. Onze eerste impuls is op zoek gaan naar zekerheid; maar bestaat zekerheid wel?
Van eeuwenoude natuurgodsdiensten kunnen we leren dat alles op aarde ‘krachten’ bezit. De ‘animisten’ stellen:
datgene wat of diegene die ik ervaar, ervaart mij ook
De observator en de (of het) geobserveerde beïnvloeden continu elkaars realiteit.
We zien dat heel minuscuul ook terug in de fundamentele kwantumfysica: wat je ‘ziet’ (meet) hangt af van hoe je ‘kijkt’. Het is onmogelijk om de exacte plaats én de exacte impuls van een object simultaan vast te stellen. Dit ‘onzekerheidsprincipe’ werd in 1927 geformuleerd door Werner Heisenberg. Het impliceert dat alles in het universum zich tegelijkertijd gedraagt als een deeltje (een ‘ding’ met een plaats) en als een golf (een ‘kracht’ cq. impuls met een hoeveelheid energie).
Het ORSC- model “Three levels of Reality” onderscheidt 3 verschillende niveaus van bewustzijn in relaties:
- alle mogelijkheden, de essentie, de passie, de kwantumgolf
- de dromen, de verlangens, verwachtingen en emoties
- de zichtbare werkelijkheid en de feitelijkheden.
Het blijkt heel lastig om het niveau van de essentie te beschrijven. Dit niveau gaat over de ervaring van de verbinding met iets of iemand nog voordat we deze in woorden of andere vormen kunnen vatten; “één geheel” waar geen ruimte is voor polarisatie. Begrijpelijk dat velen te rade gaan bij dichters om hun passie en liefde in woorden uit te drukken.
Ons primitieve brein stuurt ons reflexmatig in de richting van “het zogenaamde zekere”; alle dingen die we al menen te kennen, kunnen en weten. Chemische stofjes in ons brein (zoals de neurotransmitter cortisol) versterken dit proces dan nog eens. Maar heel vaak is die ‘zekerheid’ ingebeeld en beperkt die onze mogelijkheden enorm.
Pas als we er bewust voor kiezen om uit deze ‘comfort zone’ te stappen om het onzekere te observeren en toe te laten kunnen onze creatievere (prefrontale) breinonderdelen hun gang gaan en hun potentie aantonen.
Probeer daarom eens wat vaker tussen de regels door te luisteren en observeer wat er gebeurt tijdens je gesprekken! Door je aandacht gericht te focussen breng je een verandering op gang. En weet: wat je aandacht geeft groeit!
