De rest van ons leven blijven we gewoon werken

Ik hoor het mezelf nog zeggen: “De rest van ons leven blijven we gewoon werken“. Een verhaal uit het dagelijkse leven: Op een verjaardagsborrel vertelde iemand over zijn nieuwe hobby.
Hij was net met pensioen en genoot erg van zijn vrije tijd. Naast hem zat een echtpaar dat al langer met pensioen was. Alle drie waren ze opgelucht dat ze niet meer hoefden te werken. Mijn beleving bij het hebben van werk was daarentegen duidelijk anders.  Ik zal tot mijn 67e ‘moeten’ doorwerken, maar ik zou mijn werk ook niet kunnen missen.
Johan kwam bij ons zitten en vertelde dat hij een aantal maanden geleden was ontslagen.
Hij was die dag weer bij UWV geweest, op zoek naar vacatures. Hij was bezorgd over zijn toekomst en ongewis of het opgebouwde pensioen straks wel toereikend zal zijn. En wie weet wat voor tegenvallers de financiële crisis en den Haag nog zullen brengen. Hij was gefrustreerd van de vele sollicitatiebrieven die hij had geschreven maar zonder resultaat.
Ik vertelde Johan dat het schrijven van sollicitatiebrieven niet de manier is om een baan te vinden maar dat je daar je sociale netwerken bij inzet. De gepensioneerden luisterden mee maar konden ons gesprek over linkedin-communities en twilliciteren (solliciteren via twitter) niet goed volgen. Voor hen was de race al lang gelopen.
We leven in een tijd dat het aantal banen sterk is verminderd, de werkloosheid toeneemt en de keuzemogelijkheden voor de toekomst zijn geëxplodeerd. Organisaties en relaties veranderen voortdurend en daarmee de manier waarop we moeten samenwerken. Werkzoekenden, werknemers en zelfstandig ondernemers zullen daarom in hun eigen employability moeten investeren.
Ik keek in mijn wijnglas alsof het een glazen bol was en zei: “De rest van ons leven blijven we gewoon werken”. Als mensen niet meer investeren in de ontwikkeling van hun talent nemen ze een groot risico. Meegaan met de snelheid van alle veranderingen is niet alleen randvoorwaarde voor survival maar is gewoon ook het leven zelf.

Onbeperkt Houdbaar

Jeroen Busscher heeft daar een boek over geschreven met de titel “onbeperkt houdbaar”. Hij schrijft dat wat vandaag een waardevolle kwaliteit is, is morgen alweer middelmaat. Als je dan hoog in de waardeketen wilt zitten moet je je permanent ontwikkelen, in een steeds hoger tempo. Analyseren, creëren, organiseren en overtuigen zijn eigenschappen die de komende jaren het verschil zullen maken. Ik ben dit met Busscher eens. Kennis is al lang niet meer cruciaal om te overleven. Persoonlijke en beroepsmatige ontwikkeling gaat over het vermogen tot twijfelen, het accepteren van teleurstellingen en de flexibiliteit om weer op te krabbelen en daarbij leren omgaan met kwetsbaarheid.
Busscher somt op waarom onze huidige competenties morgen niet meer zullen werken:

• Alles wat herhaalbaar is, is kopieerbaar. Het enige waarop dan nog onderscheid mogelijk is, is op de prijs.
• Door de hedendaagse en toekomstige communicatietechnieken is locatie steeds minder belangrijk
• Door de steeds snellere verandering verouderen vaardigheden steeds sneller
• Waarde voor de klant wordt steeds meer samen met de klant en vanuit partnerschap met verschillende professionals gecreëerd
• (Project)teams wisselen steeds sneller van samenstelling, ook gedurende het proces.

Terwijl ik afscheid nam van de verjaardagsborrel met de reden dat ik de volgende dag weer op tijd aan het werk moest, namen de anderen nog een drankje. Ik vertrok met gemengde gevoelens, dat wel, dat ik dat extra drankje ging missen.
Thuis keek ik nog even in het boek van Busscher. Ik las de eigenschappen die nu nog een garantie vormen om hoog in de waardeketen te zitten maar die over vijf jaar een garantie voor middelmaat zijn – en daartegen – over kwaliteiten die iedereen nu zou moeten inzetten:

 TalentManagement

Talentmanagement is gericht op het ontwikkelen van talenten van mensen en teams zodat zowel de organisatie als de medewerker zich effectief en efficient kunnen ontwikkelen in lijn met de strategie van de organisatie en de ambities van de medewerkers.
Als organisaties, teams en iedereen voor zichzelf talentontwikkeling stimuleren, dan voegen we iets toe en werken we aan waardecreatie. Talentmanagement in organisaties zal dan ook steeds meer gericht zijn op het ontwikkelen van deze persoongebonden kwaliteiten. De medewerker en de professional van de toekomst vormen zo het sociale kapitaal van een organisatie. Bij de ontwikkeling van talenten is uiteindelijk iedereen gebaat.