Van de week sprak ik iemand die ik lang niet had gezien. Acht jaar geleden was hij zijn eigen bedrijf gestart. Ik ken hem als een enthousiaste hoog sensitieve ondernemer met veel liefde voor zijn vak. Bevlogen als hij was liep hij voor zijn klanten altijd die extra mile. Maar voor zichzelf zorgen, ho maar!
Hij ging 8 jaar geleden al aan voorbij aan zijn gevoeligheid en dat was nu opnieuw zijn moeilijke punt. Zijn gezondheid had hem teruggefloten en hij maakte zich nu zorgen of hij zijn bedrijf nog in de lucht kon houden. Hij vertelde dat hij al een poosje ziek was met darmklachten. Dat verbaasde me niks, want:
De buik is het gebied waar we fysiek het beste en het meeste kunnen voelen. Bovendien had hij problemen thuis. Ellende komt helaas meestal op meerdere fronten tegelijk. Hij dacht er nu over om toch maar weer een parttime baan te nemen voor de financiële zekerheid. Maar ja, een baan lag niet voor het oprapen en zijn darmklachten waren zo ernstig dat hij die niet langer kon ontkennen …en hij moest er eigenlijk ook niet aan denken om weer een baas boven zich te hebben. En zo tobde hij al vele maanden voort terwijl er aan zijn situatie niets veranderde. Hij was duidelijk zijn focus kwijt en voelde zich erg kwetsbaar.
Hij is niet de enige. Slimme en sensitieve ondernemers kunnen te lang pieker en stellen dan de actie uit die ze moeten ondernemen voor zichzelf én voor hun bedrijf.
ACTIE ondernemen is wat er in zo’n situatie gebeuren moet. Ondernemers weten wel dat het geen zin heeft om bij de pakken neer te zitten; dus gaan ze steeds maar DOOR en DOOR. De vraag is of ze dan wel de juiste dingen doen. Want puur en alleen doorgaan op het ruggemerg en de wilskracht is de verkeerde manier. Als dat te lang duurt branden ze uiteindelijk op. Dan ontstaan er allerlei klachten zoals bijvoorbeeld prikkelbare darmen. Gezondheidsklachten zijn meestal een niet mis te verstaan laatste signaal omdat de eerdere zwakkere signalen van stress niet werden gevoeld of herkend.
Voelen is stilstaan bij wat zich in je lijf aandient aan ervaringen en leren welke boodschap dat in zich draagt.
In een wereld waar te weinig aandacht is voor het voelen en de nadruk ligt op andere aspecten van het leven raakt het innerlijke kompas ondergesneeuwd. En als er weinig meer is dat je werkelijk kan raken, ben je je ook niet meer bewust van wat echt waardevol is en raak je van koers. Wat je nodig hebt om te kunnen voelen, is dat je heel duidelijk krijgt wat voor jou van waarde is.
Dat kompas is geen app op je smartphone. Het is een hoogstpersoonlijk en subjectief instrument dat de antenne naar binnen richt en je lijf laat vertellen waar het goed of fout voelt.
Je kunt voelen wat voor goed en kwaad er zit in je lijf. Als je dingen doet die niet wezenlijk passen bij je talent en wat je echt belangrijk vind, dan weet je dat niet alleen met je gedachten maar dan voel je de innerlijke spanning die dat met zich meebrengt, emotioneel en ook fysiek. Luisteren naar je innerlijke kompas betekent dan ook de consequentie nemen van de boodschap die het voor je heeft en je ernaar gedragen. Verantwoordelijkheid nemen in contact met jezelf.
De dichter Lucebert schreef dat alles van waarde weerloos is:
Alles van Waarde is Weerloos (Lucebert)
er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings
alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk
als het hart van de tijd
als het hart van de tijd
Lucebert heeft gelijk want precies wanneer je weerloos en dus kwetsbaar bent is het zo belangrijk dat je je innerlijke kompas heel serieus neemt. Dit gedicht is ook in onze tijd, waarin vele waarden en maatschappelijke verworvenheden steeds maar weer worden aangetast, actueel.
In hoeverre ben jij bereid om je gevoel serieus te nemen als iets niet goed is en ernaar te handelen? Dan moet je keuzes maken: d.w.z. aanvoelen, afstemmen, invoelen aftasten en verbinding met anderen zoeken. Het gaat namelijk niet alleen om jezelf, maar ook om de ander. Je innerlijke kompas is geen richtingwijzer voor de ander maar je richt je eigen gevoel in je gedrag ten opzichte van de ander. Dat heeft te maken met de mate waarin je bij jezelf kunt waarnemen of je het waardevol vindt om goed met elkaar om te gaan. Dat zijn geen waarden van bovenaf maar van binnenuit. Als je goed voelt, dan voel je waar je innerlijke kompas je heenbrengt, altijd en overal, want dat kompas dat ben je zelf in levende lijve.
