Heb je wel eens zo’n helder moment dat je een glimp kunt opvangen van een andere waarheid, alsof je een kwantumsprong maakt, alsof je een kantelpunt bent gepasseerd?  Zo’n helder moment van de ene naar de andere kant van het kantelpunt voelt als een kwantumsprong, alsof je “de edge”passeert, de opmaat voor verandering. Ik zal je mijn verhaal vertalen:Soms lukt het om op die glimp vast te houden en gaat er echt wat veranderen. Dat noem ik een mindshift.
Het zijn momenten dat ik denk dat ik me vergist heb. Dan denk ik dat het leven me een poets heeft gebakken door me telkens maar weer de werkelijkheid te presenteren vanuit die verkeerde kant van het kantelpunt. Want aan de andere kant ziet de werkelijkheid er toch ineens heel anders uit. Alsof het een ander continent is waar ze een andere taal spreken en andere gevoelens hebben. (Voor de professionals onder ons:  in het ORSC vakjargon noemen we zo’n kantelpunt “the edge”; in het vakjargon van Focussen noemen we de bijbehorende voelbare lijfelijke verschuiving de “felt shift”).
Tijdens onze wandelvakantie op Madeira ervaarde ik zo’n mindshift had ik . Daar ging wat aan vooraf:

Het oude verhaal

Heel lang heb ik de wens om te bouwen aan een professionele organisatie. En ik heb ook gebouwd, eerst als werknemer en later als zelfstandig ondernemer. Attune groeide tot een klein maar fijn team van vijf professioneel samenwerkende vrouwen. Met de opgave “bouwen” die ik mezelf had gesteld, had ik ook letterlijk muren opgetrokken: we hadden een fantastisch kantoor in Boxtel met de benodigde infrastructuur. Maar toen het bouwwerk was voltooid begon ik me door diezelfde muren ook enigszins begrensd te voelen. Ik realiseerde me dat ik “bouwen” onbewust en narratief sterk had geassocieerd met “een gebouw, een nestje, een veilige plek”. Maar de impact van dit narratief bewust onderkennen, dat kon ik tijdens het bouwen niet. Daarvoor gebeurde er in diezelfde periode  teveel:

Wat eraan vooraf ging

April en mei 2010 waren ruige maanden voor Attune.
Een van onze grote opdrachtgevers, het UWV, stelde onverwacht geen financiële middelen meer beschikbaar voor re-integratiebegeleiding van uitkeringsgerechtigden van de werkloosheidswet. Mismanagement bij UWV was hier de oorzaak van. Minister Donner minimaliseerde de re-integratiebudgetten van UWV. Dat politieke besluit viel ongelukkig samen met een kabinetsformatie die erg lang op zich liet wachten en effectief re-integratiebeleid van de overheid bleef uit. Voor bureaus als Attune kwam deze wending van 180 ° totaal onverwacht. Het heeft dan ook grote gevolgen gehad voor de hele branche.
Vanaf 2004 , het jaar dat ik Attune heb opgericht, hadden we gebouwd aan de relatie met UWV. Om in aanmerking te komen voor de re-integratie van cliënten van UWV, hadden we een mantelovereenkomst en diverse toelatingsovereenkomsten voor assessments, werkzoek-begeleiding en het verhogen van de psychische weerbaarheid van hoogbegaafde – en hoogsensitieve werkzoekenden. We hebben werkzoekenden met veel plezier begeleid in hun re-integratietrajecten. Daarbij werkten we samen met werkcoaches en arbeidsdeskundigen van UWV. Ons team van coaches en loopbaanbegeleiders was vol elan en veel plezier aan het werk toen plotsklaps de storm van opdrachten van UWV kwam te vervallen. In de politiek was er nauwelijks aandacht voor de werkzoekenden die hierdoor tussen wal en schip zijn komen te vallen en veel reïntegratie-bureaus gingen failliet. De beroepsorganisaties (NOLOC, NOBOL, Boraborea), PZO en andere organisaties kregen weinig voor elkaar. De branche maakt zich zorgen over de toekomst en de gevolgen voor werknemers en werkzoekenden. De Nederlandse economie en samenleving heeft veel te verliezen als het nieuwe kabinet geen goed re-integratiebeleid voert.

Veranderen begint met bewustzijn dat het anders moet

We moesten dus creatief en innovatief op zoek om onze kennis en kunde elders in de praktijk te brengen. Als ondernemer en werkgever van Attune was dat ook mijn verantwoordelijkheid. Maar van binnen gromde en baalde ik. Gevoelsmatig liep mijn veranderproces in de tijd achter op de gebeurtenissen. Ik wist dat ik ook zou moeten veranderen maar dan is het er nog niet.
Gelukkig ben ik niet het type dat bij tegenslag bij de pakken neer gaat zitten. De arbeidsmarkt wordt steeds mobieler en vraagt steeds meer vaardigheden en zelfsturing van werknemers. Daar kunnen wij onze toegevoegde waarde blijven leveren!

Het effect van je hoofd leeg wandelen

Eind mei gingen we op vakantie naar Madeira. Even er tussenuit om de dingen vanuit een ander perspectief te bekijken. We stippelden een tiendaags wandelprogramma uit met opklimmende moeilijkheidgraad. De wandelpaden liepen langs de “levadas”, irrigatiekanalen die vanaf de dertiger jaren op alle hoogten door het land zijn aangelegd. Op grote hoogten waren deze levadas uit de bergwand gekapt en bestond het wandelpad soms uit niet meer dan de 30 cm richel van het kanaaltje zelf. Dan moest ik mijn aandacht er goed bijhouden om te voorkomen dat we niet van het padje zouden raken en dan honderden meters naar beneden zouden vallen.
En zo kon ik mijn hoofd daar lekker “leeg wandelen”. Naarmate de dagen verstreken kwam ik in een cadans. Ik kreeg steeds meer oog voor de natuur in onze omgeving. Alles groeit daar ook even prachtig, kleurrijk en gemakkelijk. Madeira heet niet voor niets “bloemeneiland”.
Op een onbewaakt ogenblik, kijkend naar een Afrikaanse Lelie (die daar overal groeien als onkruid) op de “Levada do Norte”, kwam de mindshift.
Ik wist ineens wat ik verlangde: ik wilde niet langer bouwen door te stapelen maar ik wilde planten en zaaien en ervaren wat er dan gaat groeien. Ik zag mezelf als een tuinman in de regen en in de zon. De tuin groeit alsmaar door, dus veel rust heeft de tuinman niet. Maar juist daarom geeft de tuin de kans om het leven te leven zoals de natuur het brengt. Het leek me ineens geweldig spannend om te zien wat er allemaal kan opkomen als de natuur haar gang kan gaan en ik mag zaaien en planten. Die glimp van het leven als zaaier en planter, dat kantelpunt, was een groeistuip, een opmaat voor de volgende levensfase van Attune waarmee ik flexibeler op de vragen van de markt kan reageren. Het past perfect bij de quote van Attune : Talent bloeit als het groeit!.
Bloggen
In het verhaal van de Afrikaanse lelie ligt de groei en toekomst van Attune besloten.
Vanaf nu ga ik  berichten zaaien; ik ga bloggen Dit is mijn allereerste blog. Dat voelt avontuurlijk en wat onwennig. Ik hoop op mijn pad  andere zaaiers en planters te ontmoeten. Misschien kom ik jou tegen en open we een stukje samen op!