Tijdens ons opgroeien vormen we almaar meer verbindingen tussen de zenuwcellen (neuronen) in onze hersenen. De elektrische en chemische communicatie binnen en tussen die neuronen bewerkstelligt de werking en ontwikkeling van ons brein.
In de hersenwetenschap is lang aangenomen dat onze hersenen stoppen met ontwikkeling na onze adolescentie en dat ons vermogen om te leren vanaf ons 25e daardoor achteruit gaat.
Inmiddels is er voldoende bewijs dat dit niet het geval is. Het blijkt dat onze hersenen ons hele leven lang blijven veranderen.
Donald Hebb stelde al lang geleden intuïtief vast:
“Cells that fire together, wire together”.
Zijn theorie gaat uit van de veronderstelling dat er, als twee met elkaar verbonden neuronen gedurende enige tijd worden gestimuleerd, een structurele verandering optreedt in de verbindende synaps.
Met behulp van de fMRI weten we nu dat dit het geval is en ook dat herhaling ervoor zorgt dat nieuwe synapsen en verbindingen tussen neuronen zich vormen, bestaande verbindingen sterker en steviger worden en er nieuwe paden worden gevormd tussen verschillende breinonderdelen.
Het goede nieuws is dus dat we ons kunnen blijven ontwikkelen, ook na ons 25e levensjaar.
Niemand zal er van opkijken dat het oefening vergt, nieuwe paadjes moeten immers eerst belopen worden en inslijten.
Maar het betekent meer! We zijn als mensen namelijk dank zij ons evolutionair jongste stukje brein (neocortex) in staat om toekomstscenario’s te bedenken.
Wanneer we onszelf een toekomstbeeld, een hoopvolle gedachte of een wens bewust en regelmatig voor de geest halen en visualiseren creëren we daarmee een olifantenpaadje in ons hoofd dat – als we het maar vaak genoeg doen – een snelweg kan worden.
Denk daar maar eens op door….